چگونگی روبرو کردن کودک با درگذشت یکی از والدین - وبلاگ بلاگ پو

به گزارش وبلاگ بلاگ پو، یک روانشناس، در رابطه با چگونگی روبرو کردن کودک با درگذشت یکی از والدین یا نزدیکان خود توضیحاتی داد.

به گزارش وبلاگ بلاگ پو به نقل از وبلاگ بلاگ پو، مرگ، یکی از واقعیت های تلخ است که نحوه برخورد هر فردی به آن با دیگری فرق دارد و بچه ها از جمله گروه های آسیب پذیری هستند که عظیمسالان باید در شرایطی که می خواهند آن ها را از مرگ فردی که از نزدیکان آن هاست آگاه نمایند بسیار مراقب باشند تا بچه ها دچار استرس و اضطراب ناشی از این اتفاق نشوند و بیش از مقدار آسیب نبینند.

فاطمه کوهپایه زاده روانشناس، در رابطه با چگونگی دادن خبر مرگ به بچه ها اظهار کرد: فقدان ناگهانی پدر یا مادر، سبب ایجاد تغییرات بنیادین در آن خانواده می گرددو به همین علت، پدر یا مادر مجبور است علاوه بر تحمل رنج جدایی یا مرگ همسر، نقش والد دیگر را هم به دوش بکشد. بنابراین، هنگامی که چنین اتفاقاتی رخ می دهد، عظیمسالان توانایی این را دارند که با شرایط نو وفق پیدا نمایند، اما برای بچه ها کمتر از شش سال مفهوم مرگ به راحتی قابل درک نیست.

وی اعلام کرد: بسیاری از بچه ها در این بازه سنی گمان می نمایند، مرگ مثل یک سفر است که پس از مدتی فرد بازمی گردد و درواقع، برای آن ها این سفر بی بازگشت معنایی ندارد و به همین علت هم، بچه های که عزیزی را از دست می دهند خواستار بازگشت شرایط به وضع عادی هستند.

شرکت در مراسم خاکسپاری

این روانشناس در رابطه با چگونگی شرکت کردن بچه ها در مراسم خاکسپاری نزدیکان خود توضیح داد: بهتر است بچه ها کمتر از 9 سال در مراسم خاکسپاری حضور نداشته باشند. زیرا شرکت کردن آن ها در این مراسم و تماشای صحنه خاکسپاری می تواند باعث به وجود آمدن اضطراب و ترس در آن ها گردد، ضمن این که معمولا در چنین فضا هایی عظیم تر ها بیشتر مراقب کسانی هستند که بی قراری می نمایند و خودبه خود بچه ها از دایره توجه خارج می شوند.

کوهپایه زاده گفت: عظیمسالان باید مراقب باشند که کودک، وسیله تخلیه احساسات نگردد، یعنی اگر نزدیکان از سر محبت کودک را در آغوش می گیرند و گریه می نمایند، باید آن ها را به شدت از این کار منع کرد چرا که کودک در چنین شرایطی دچار بهت و حیرت می گردد.

امنیت کودک را تضمین کنید

وی با اشاره به الزام تضمین امنیت بچه ها در شرایط سوگ والدین ادامه داد: هنگامی که یکی از والدین از جهان می رود، اولین مساله ای که فکر کودک را درگیر می نماید، این است که مبادا والد دیگر هم بمیرد و در این موارد، پدر یا مادر که در قید حیات هستند باید به کودک خود اطمینان داد که وی (پدر یا مادر) از نظر جسمی سالم است و توانایی اداره خانواده را دارد.

کوهپایه زاده اضافه کرد: تفکر فوق، در بچه ها طلاق، به گونه ای دیگر خود را نشان می دهد؛ به طوری که وقتی پدر و مادر، یکدیگر را ترک می نمایند، کودک دچار هراس می گردد که مبادا آن ها، او را هم طرد نمایند که در این صورت، والد می تواند به وسیله اطمینان دادن به کودک، با این احساس ناامنی مقابله کند و به همین علت، برای این کار باید با کودک صحبت کرد و اجازه داد که او از ترس ها و نگرانی هایش سخن بگوید.

مرگ را از آنچه است، مبهم تر نکنید

این روانشناس تأکید کرد: بچه ها علاقه ای به شرحات خیالی و فلسفی ندارند. پس با کلمات مناسب مرگ را برایشان شرح دهید و باید دانست که گفتن جملاتی مثل رفت، ما را ترک کرد یا او به سفر رفته است، کودک را در انتظاری ناتمام نگه می دارد، ضمن این که گفتن خدا انسان های خوب را می برد به کودک این باور را تلقین می نماید که یا انسان های زنده خوب نیستند یا آدم های خوب اطراف او هم بزودی می میرند.

وی عنوان نمود: بهتر است از واژه مردن استفاده کرد و مرگ را برای کودک شرح داد. یعنی به او گفت کسانی که مرده اند دیگر نیازی به خوردن غذا یا نفس کشیدن ندارند چراکه بسیاری از بچه ها گمان می نمایند شخص مرده در زیر خاک در حال عذاب کشیدن است، چون راه نفس کشیدن ندارد یا گرسنه و تشنه مانده است. بنابراین، باید برای کودک، به اقتضای سن و مقدار درک و هوش عمومی که دارد، شرح داد تا بتواند احساساتش را ابراز و تخلیه کند و نزدیکان و اطرافیان کودک، در این زمینه می توانند از روانشناس هم یاری بگیرند.

مراقب کلمات خود باشید

وی اعلام کرد: اطرافیان و نزدیکان کودک باید به خاطر داشته باشند، زخم کلمات روی روان بچه ها به این آسانی ها التیام نمی یابد و به همین علت، اگر مجبور هستند که کودک خود را به تنهایی عظیم نمایند، کودک مسئول این شرایط نیست. بنابراین، هنگامی که اشتباهی مرتکب می گردد یا شیطنت می نماید، به او احساس گناه ندهند چراکه کودک به اقتضای سن خود رفتار می نماید. پس هیچ گاه به او نگویند به خاطر تو از خودم گذشته ام، ولی تو این طور مرا اذیت می کنی یا جوانی ام را به پای تو هدر دادم که خوب درست را نمی خوانی. هنگام عصبانیت مراقب باشند، چیزی نگویند که او حس اضافی بودن پیدا کند.

مسائل را عظیم تر از آنچه هستند، جلوه ندهید

کوهپایه زاده توضیح داد: ردیف کردن لیست بلند بالایی از مسائل نزد کودک چیزی را حل نمی نماید و او مستمع مناسبی برای درددل های اطرافیان نیست چرا که کودک است و توانایی حل مسائل را ندارد. گاه پدر یا مادر گمان می نمایند با بیان این مسائل، کودک را مسئول تر بار می آورند یا این که می توانند از شیطنت های احتمالی او در آینده جلوگیری نمایند؛ در حالی که کودک با شنیدن حکایت های این چنینی، غم و اندوهی را تجربه می نماید که مناسب سن او نیست، ضمن این که بعضی بچه ها از ابراز احتیاجات یا اظهار تمایل برای چیز هایی که دوست دارند، خودداری می نمایند چرا که نمی خواهند بر بار مسائل بیفزایند.

به کودک مسئولیت سنگین ندهید

این روانشناس توضیح داد: اطرافیان کودک مراقب باشند، حتی به صورت زبانی به کودک مسئولیتی بیشتر از ظرفیتش ندهند چرا که گاهی مادران پس از مرگ یا جدایی همسرشان، به پسر خود می گویند: تو مرد خانه هستی. یا پدران به دختر خود می گویند حالا که مامان نیست، تو باید مثل یک خانم رفتار کنی. این در حالی است که آن ها باید اجازه دهند کودک، همان کودک باشد و رفتار های بچه هاه اش را ابراز کند.

خاطرات بد را برایش بازگو نکنید

وی گفت: معمولا خانواده هایی که درگیر مساله اعتیاد هستند، قبل از فوت پدری که معتاد است، اتفاقات تلخ و درگیری های زیادی را تجربه می نمایند؛ پدری که بر اثر سوءمصرف مواد یا اوردوز از جهان می رود، هیچ گاه نمی تواند نقش یک پدر قهرمان و قدرتمند را برای فرزندانش داشته باشد، اما بازگو کردن خاطرات بد از والدی که حضور ندارد، کودک را در شرایط بدی قرار می دهد. زیرا یکی از والدین، از یک سو، والد دیگر را محکوم می نماید و از سوی دیگر، او که هم شما را دوست دارد و هم او را، نمی داند با این احساس چه کند و باید دانست که بچه ها کوچک تر از آن هستند که در موضع قضاوت قرار بگیرند. پس باید شرایطی ایجاد کرد که کودک درباره والدی که حضور ندارد، احساسات بهتری داشته باشد چرا که تنفر از پدر یا مادری که فوت نموده است، به بچه ها احساس گناه می دهد.

در مدیریت امور، جدی و سرسخت در عین حال مهربان باشید

کوهپایه زاده تأکید کرد:گاهی اوقات، پدر یا مادر به علت نبودن والد دیگر، به فرزندان خود میدان بیشتری برای آزادی می دهند و اغلب اشتباهات آنان را ندیده می گیرند و به بهانه این که کودک از پدر یا مادرش محروم است، در تربیت او کوتاهی می نمایند، اما آن ها باید در امور مربوط به تربیت و پرورش او جدی و سرسخت باشند و به این مساله هم توجه داشته باشند که تربیت کودک در حوزه اختیارات والدین است، نه بستگان دور یا نزدیک و کودک هم باید بداند که در قبال اشتباهاتش، فقط باید در مقابل پدر یا مادر جوابگو باشد نه پدرعظیم، عمو یا شخصی دیگر.

نشانه ها و یادگاری ها را پنهان نکنید

این روانشناس در خاتمه گفت: گاهی اوقات، افراد فکر می نمایند اگر یادگاری های فرد از دست رفته را پنهان نمایند کودک او را فراموش می نماید؛ در حالی که بچه ها با این روش نه تنها کسی را فراموش نمی نمایند بلکه احساس می نمایند دیگران در حق او بی مهری نموده اند. بنابراین، بهتر است یک آلبوم عکس از فرد ازدست رفته تهیه کرد یا حتی از میان یادگاری هایش چیزی را به کودک داد تا نگه دارد و از این طریق، کسی را که دوست داشته، اما از او جدا شده است را به خاطر بیاورد.