میرزای موسیقی ایران - وبلاگ بلاگ پو

به گزارش وبلاگ بلاگ پو، ردیف در موسیقی ایرانی اصلی ترین نقش را در سیستم آموزشی و حفظ و اشاعه این موسیقی داشته و دارد البته که نقش اش برای یادگیری موسیقی است نه اجرا و میرزا عبدلله که تنها دغدغه اش انتقال موسیقی درست به نسل های بعدی بود توانست به یاری سه تن از شاگردانش یعنی میرزا نصیر، فرصت شیرازی و مهدی قلی راهنمایی طی هفت سال نت نویسی ردیف را انجام دهد.

به گزارش عصر ایران؛ میرزا عبدلله در سال 1222 به دنیا آمد و از کودکی اولین نغمه های موسیقی را از پدرش علی اکبر خان فراهانی نوازنده مشهور تار زمان خودش و برادر بزرگترش میرزا حسن فرا گرفت و به برجسته ترین نوازنده تار و سه تار بدل شد، اما معروفیت او تنها در نوازندگی اش نبوده و نیست بلکه موسیقی ایران تمامیت خودش را مدیون زحمات این مرد است.

کلاس درس او با سایر استادان زمانه اش متفاوت بود. چرا که او همواره از حسادت های استادان زمان خودش رنج برده بود و همین مسئله باعث شده بود آنچه در گوش و ذهنش داشت را تمام و کمال در اختیار شاگردانش قرار دهد تا میراث گذشته موسیقی ایران به دست فراموشی سپرده نگردد.

البته میرزا تنها آموختن موسیقی به شاگردانش را راه نجات موسیقی ایرانی و عدم فراموشی اش نمی دانست بلکه با کوشش های بیشتر و با گرداوری گوشه ها و نغمه های ایرانی هفت دستگاه موسیقی ایرانی را جمع آوری کرد و ثبت ردیف موسیقی ایرانی را به نام خودش زد.

بیش از یک قرن از درگذشت میرزاعبدلله پدر موسیقی ایرانی می گذرد، اما همچنان ردیف او مهم ترین مرجع برای فراگیری ردیف نزد موسیقی دانان ایران و قدیمی ترین ردیفی است که هنوز برای آموزش چه در دانشگاه ها و چه در آکادمی های موسیقی به کار گرفته می گردد.